Zinnenjacht

Nieuwsbrief

Op de hoogte blijven van wat ik schrijf over bijzondere zinnen? Schrijf je nu in voor mijn nieuwsbrief. Je ontvangt dan hoogstens eens per week een mailtje.

Zinnenjacht

• 
  Martin Amis: wat is er mis met clichés?
  Clichés moet je vermijden, want het zijn ‘dode woorden’, zei Martin Amis. Het zijn kuddewoorden en die leiden tot kuddegedachtes.
• 
  Hemingway: één ware zin
  Hemingway sprak zichzelf moed in met dit advies: ‘Het enige wat je hoeft te doen is één ware zin schrijven’.
• 
  James Joyce: Hoe geef je een sidderend scholiertje een flink pak slaag?
  Joyce beschreef een uiterst pijnlijk en meelijwekkend gebeuren, aangrijpend voor het overgrote deel door de schrijfstijl.
• 
  Couperus: nagewolkte wolkjes van gedroom
  ‘Wanneer zij droomde, zooals nu, over niets – wolkjes van gedroom, die vervlogen, nagewolkt door nieuwe wolkjes – dan begonnen er wel eens groote tranen te wellen in hare oogen, tranen, die langzaam afvloeiden van hare wang, maar…
• 
  Democritus en Hippocrates: hoe schrijf je een schilderachtige brief?
  Democritus, schrijft Hippocrates, is bezig met het schrijven van een traktaat over gekte en blijkt helemaal opgegaan in zijn onderzoek naar gal.
• 
  Blozen met Dostojevski
  Dostojevki liet zijn personages razen van emotie – en zijn zinnen ook. Blikken en blozen: ‘De idioot’ zit er vol mee.
• 
  Ester Naomi Perquin: de mensheid een hondenlul?
  Ester Naomi Perquin schreef een zin – ‘De mensheid is een hondenlul – die op de cover van NRC kwam. Is de mens een hondenlul?
• 
  Virginia Woolf en Thomas De Quincey
  Virginia Woolf leerde van Thomas De Quincey hoe je ‘wolkachtig’ en gepassioneerd proza schrijft en schreef daarover een prachtig essay.
• 
  Duiventaal
  De Haagse tilduivensport is een bedreigde maar fascinerende wereld met een flinke scheut nostalgie en een eigen taaltje: duiventaal.
• 
  De lange, lange zinnen van László Krasznahorkai
  Mensen praten met komma’s, niet met punten. De punt, die is eigenlijk alleen voor God. Dat meent de Hongaarse schrijver László Krasznahorkai. En die overtuiging is heel gemakkelijk terug te vinden in zijn romans: het komt zelden voor…
• 
  Huygens en Ter Braak (Otium 1)
  Het humanistische idee van rust waar Huygens op teruggrijpt in ‘Hofwijck’ is niet zomaar een beetje luieren of de wilde natuur.
• 
  De bewegende bomen van Tolkien, Shakespeare en Holberg
  Deszelfs aart en inborst naauwkeurig nagespeurt, en deszelfs zeden onderzogt hebbende, hebben wij hetzelve van een redelijk goed begrip en van een zeer vaardige bevattinge gevonden; dog van zulk een verkeerd oordeel, dat, vermits deszelfs verstand al te…
• 
  Hoe prijs je iemand de hemel in? Burke en de Bijbel
  Wat is er subliem aan de sterrenhemel, vuurwerk en de beschrijving van hogepriester Simon in de Bijbel? En hoe prijs je iemand de hemel in?
• 
  Hoe schijf je subliem? Burke en Milton
  Hoe schrijf je subliem? Edmund Burke toont het aan de hand van een angstaanjagend citaat uit Paradise Lost van John Milton.
• 
  Hoe schrijf je met autoriteit? Edmund Burke
  Bij herlezing van de Enquiry van Edmund Burke viel me op dat hij behoorlijk zelfverzekerd schrijft. Hoe doe je dat, met autoriteit schrijven?
• 
  Umberto Eco maakt een… punt van puntjes
  Umberto Eco bespeurde een heel specifiek gebruik van het beletselteken, een gebruik dat hij ten zeerste afkeurde.
• 
  De sterretjes van Laurence Sterne
  Het mooie aan deze zin van Sterne is dat het een schunnig voorbeeld is van het idee dat een zin beter kan zijn als hij niet is afgerond.
• 
  De aristocratie van de dans: Zadie Smith
  Ik stuitte op een artikel van Zadie Smith over schrijven en dansen. Daarin stelt ze de vraag: wat kunnen schrijvers leren van dansers?
• 
  Klassiek kletsen met Denis Diderot
  Diderot schreef met ‘Jacques de fatalist en zijn meester’ en vreemd maar vrolijk verhaal over vrijheid, met een bijzondere hoofdpersoon.
• 
  Klokslag dertien: Orwells openingszin
  De openingszin van ‘1984’ van George Orwell. Hoe je het precies meet, weet ik niet, maar dit moet een van de beroemdste openingszinnen zijn.
• 
  De perfecte lezer: Cristina Campo
  Cristina Campo ontleende aan Hofmannsthal een mooie anekdote over het perfecte boek. ‘Ik weet dat elke gelezen regel winst is.’
• 
  Details voor de dood: Orwell, Tolstoj, Solnit
  Details voor de dood. ‘En eenmaal, ondanks de mannen die hem bij de schouders vasthadden, stapte hij iets opzij om een plas te ontwijken die op het pad lag.’
• 
  Cornelis Verhoeven: Hoe schrijf je iets dieps in simpele taal?
  ‘Ik speel mijzelf: ik hengel uit de afgrond op wat de situatie van mij vraagt en werp het terug, wanneer zij iets anders vraagt.’
• 
  Wegdromen met Woolf
  Wegdromen met Woolf in een enorme zin met dichters en slagers, regenbogen en graniet, matrozen en profeten, broeken en bruidsjurken.
• 
  Puzzelen in oorlogstijd: tuttige samenstellingen van Orwell
  Britten zijn verslaafd aan hobby’s. Zet in het weekend de BBC maar aan en je ziet dat er niks is veranderd.
• 
  Feel, love, take: Rebecca Solnit over George Orwell
  ‘So long as I remain alive and well I shall continue to feel strongly about prose style, to love the surface of the earth, and to take a pleasure in solid objects and scraps of useless information.’ ‘Zo…
• 
  Tips voor schrijvers van Annie Dillard
  Dillard geeft ook strengere adviezen: schrijf alsof je aan het sterven bent. Jeetje. Ik zou geen zin meer durven schrijven.
• 
  Sprietjes en velden: de woorden van Walt Whitman
  Whitman geldt als de eerste grote Amerikaanse dichter. Er zijn kasten volgeschreven over ‘Leaves of Grass’. Maar Wat betekent dat eigenlijk?
• 
  Fernando Pessoa: genieten van de werkelijkheid
  Alberto Caeiro was een dichter die strikt genomen nooit echt heeft bestaan. Hij was een van de heteroniemen van Fernando Pessoa.
• 
  Intieme zinnen van een breekbaar genie: Wittgenstein
  Es gibt Menschen die zu schwach zum Brechen sind. Zu denen gehöre auch ich. Je hebt mensen die te zwak zijn om te breken. Tot die mensen behoor ik ook. Ludwig Wittgenstein, vert. Wilfred Oranje Als ik aan…