Virginia Woolf – Woorden willen losjes leven

‘De toonaangevende schrijvers van de jaren twintig van de vorige eeuw – T.S. Eliot bijvoorbeeld, of Ezra Pound en Virginia Woolf – waren schrijvers die juist de nadruk legden op de techniek. Natuurlijk hadden zij zo hun opvattingen en vooroordelen, maar zij waren veel meer geïnteresseerd in technische vernieuwingen dan in de morele betekenis of politieke implicaties die hun werk zou kunnen bevatten.’ Dat schreef George Orwell in zijn essay ‘De grens tussen kunst en propaganda’. Maar ging die schets wel op voor Virginia Woolf? Ze was een experimenteel schrijver en een groot vernieuwer, maar toch ook politiek en maatschappelijk geëngageerd?

In een antwoord op die vraag, stuitte ik op meerdere mooie essays die Woolf over die thema’s schreef. Daarin reflecteert ze niet alleen op de grote vragen die schrijvers door de eeuwen heen zich altijd wel stelden, maar ook op wat ze in haar tijd om zich heen zag gebeuren. Omnibussen die door de stad vlogen, de bijzondere ervaring van een zonsverduistering, een verdoving met lachgas bij de tandarts, en niet te vergeten twee wereldoorlogen en angstige momenten tijdens een luchtaanval.

Pauline Slot en ik kozen uiteindelijk 22 essays rondom het thema ‘schrijverschap’: een mooie lens om haar ideeën door te bekijken. Zo zien we bijvoorbeeld wat zij dacht over haar schrijverschap, welke schrijvers haar inspireerden, hoe andere kunsten inwerken op de literatuur, en hoe de schrijver om kan gaan met grote historische gebeurtenissen maar ook alledaagse voorvallen.

Woorden willen losjes leven bevat onze keuze uit de essays van Virginia Woolf, waarbij we elk essay hebben voorzien van een korte introductie met relevante achtergrondinformatie.