literatuur

Literatuur, niet omdat het moet

Literatuur, niet omdat het moet
Opinieartikel NRC Handelsblad, 22 nov 2018
 

Zeggen dat een roman of schrijver verplicht moet worden is in. Herman Stevens schreef in NRC dat Vestdijk is vergeten (Nee, Vestdijk is geen dinosaurus in de letteren, 20/11). Coen Peppelenbos klaagde in Trouw dat Multatuli onbekend is op het vwo. Beiden opperden een gloednieuw plan: de verplichte leeslijst. Alsof alle hoop al is vergaan.

De slechtste reden om literatuur te lezen is ‘omdat het moet’. Wie heeft ooit onder dwang een schrijver of boek in zijn hart gesloten? En daar zijn we toch op uit? Genieten van de verhalen, proeven van de rijkdom van de taal, kennisnemen van de canon, je spiegelen aan en verplaatsen in personages, erover praten met vrienden: stuk voor stuk betere redenen.

Ikzelf ken Vestdijk nog niet. Als ik het opiniestuk van Stevens lees, weet ik nog steeds niet wat ik mis.

Max Havelaar las ik onlangs wel. Een prachtig boek: niet omdat het moet, maar om de bevlogen Havelaar, de (klein)geestige Droogstoppel, de eigenzinnige schrijfstijl, de literaire trucs, de humor, moraal en sfeer.

Als je constateert dat een schrijver dood is, vertel dan op z’n minst waarom hij of zij weer tot leven gewekt moet worden. Wie lezers wil enthousiasmeren heeft meer aan honing dan aan de stok.

NRC Handelsblad publiceerde mijn korte brief over een verplichte literatuurlijst.
 
Lees ook mijn bespreking van Het nut van het nutteloze van Nuccio Ordine.