Mag je de literatuur van een antisemiet nog wel uitgeven en lezen? Ja, betoogde Arnold Heumakers in de kwestie Céline (Cancelen kan nog altijd, 19/8). Mag je een schrijver die een voor massamoord veroordeelde dictator looft wel een literaire prijs geven? Ja, betoogde H.M. van den Brink in de kwestie Roemer (Had literaire prijs gewoon uitgereikt, 19/8). En kun je ook genieten van een literair werk als je het oneens bent met de opvattingen van de auteur? Ja, betoogde George Orwell in Politiek versus literatuur. Een katholiek, pacifist, communist, ja zelfs een fascist zou volgens Orwell in beginsel een goed, genietbaar boek kunnen schrijven.
Al is het soms lastig voor de lezer: een esthetisch oordeel wordt algauw verstoord door politieke of morele bezwaren. „Wie kwaad, gekwetst of verontrust wordt door een boek, zal er niet van genieten, hoe verdienstelijk het ook mag zijn. Wie het van tevoren al ziet als een schadelijk boek [...] zal waarschijnlijk een esthetische reden verzinnen waarom het niet deugt.”
Maar wie literatuur en politiek volledig laat samenvallen, ontneemt de eerste de nodige vrijheid en verlaagt haar tot louter propaganda. Pas dus op met slingeren tussen twee maatstaven.
NRC Handelsblad publiceerde mijn korte brief over het literatuur en politiek.
Lees ook mijn brief in NRC over het bespreken van slechte boeken. En lees vooral ook Tegen totalitarisme, mijn vertaling van de essays van George Orwell, met daarin ook ‘Politiek versus literatuur’.