Opinie

Geslinger tussen politiek en literatuur

Geslinger tussen politiek en literatuur

Geslinger tussen politiek en literatuur
Opinieartikel NRC Handelsblad, 23 aug 2021
 

Mag je de literatuur van een antisemiet nog wel uitgeven en lezen? Ja, betoogde Arnold Heumakers in de kwestie Céline (Cancelen kan nog altijd, 19/8). Mag je een schrijver die een voor massamoord veroordeelde dictator looft wel een literaire prijs geven? Ja, betoogde H.M. van den Brink in de kwestie Roemer (Had literaire prijs gewoon uitgereikt, 19/8). En kun je ook genieten van een literair werk als je het oneens bent met de opvattingen van de auteur? Ja, betoogde George Orwell in Politiek versus literatuur. Een katholiek, pacifist, communist, ja zelfs een fascist zou volgens Orwell in beginsel een goed, genietbaar boek kunnen schrijven.

Al is het soms lastig voor de lezer: een esthetisch oordeel wordt algauw verstoord door politieke of morele bezwaren. „Wie kwaad, gekwetst of verontrust wordt door een boek, zal er niet van genieten, hoe verdienstelijk het ook mag zijn. Wie het van tevoren al ziet als een schadelijk boek [...] zal waarschijnlijk een esthetische reden verzinnen waarom het niet deugt.”

Maar wie literatuur en politiek volledig laat samenvallen, ontneemt de eerste de nodige vrijheid en verlaagt haar tot louter propaganda. Pas dus op met slingeren tussen twee maatstaven.

NRC Handelsblad publiceerde mijn korte brief over het literatuur en politiek.

Lees ook mijn brief in NRC over het bespreken van slechte boeken. En lees vooral ook Tegen totalitarisme, mijn vertaling van de essays van George Orwell, met daarin ook ‘Politiek versus literatuur’.

Posted by Thomas in Opinie
Ook slechte boeken

Ook slechte boeken

Ook slechte boeken
Opinieartikel NRC Handelsblad, 11 dec 2020
 

„Veel dingen zijn slecht of niet door te komen. Ga ik geen aandacht aan besteden. Zonde van mijn tijd. Ik lees liever: ‘Dít boek over tuinieren, dat móét je lezen!’” Aldus Matthijs van Nieuwkerk onlangs in tv-programma De geknipte gast met Özcan Akyol. Met die DWDD-doctrine bracht hij talloze boeken aan de man.

Maar wacht even. Slechte boeken bespreken zonde van de tijd?

Stel je laat een slecht boek bespreken door een goede recensent. Neem die keer in 1940 dat George Orwell Mein Kampf van Adolf Hitler besprak. Iedereen die Hitler zo lang achtenswaardig bleef vinden, had op basis van dit boek al beter moeten weten, sneerde Orwell. Vervolgens fileerde hij de psychologie van het nazisme.

Zonde van de tijd? Lijkt me niet.

Had Orwell alleen boeken besproken die hij goed vond, was dit stuk er nooit gekomen. En, stelt hij: als je een thriller en een toneelstuk van Shakespeare allebei goed noemt, wat betekent ‘goed’ dan nog?

Genoeg boeken die je kunt negeren. Maar het criterium voor een bespreking is of het boek ertoe doet of niet, en niet of het goed of slecht is. Een goede tuinman besteedt zijn tijd ook aan onkruid.

NRC Handelsblad publiceerde mijn korte brief over het recenseren van boeken.

Lees ook mijn brief in NRC over een verplichte literatuurlijst en over Tegen totalitarisme, mijn vertaling van de essays van George Orwell die verschijnt bij ISVW Uitgevers.

Posted by Thomas in Opinie
Literatuur, niet omdat het moet

Literatuur, niet omdat het moet

Literatuur, niet omdat het moet
Opinieartikel NRC Handelsblad, 22 nov 2018
 

Zeggen dat een roman of schrijver verplicht moet worden is in. Herman Stevens schreef in NRC dat Vestdijk is vergeten (Nee, Vestdijk is geen dinosaurus in de letteren, 20/11). Coen Peppelenbos klaagde in Trouw dat Multatuli onbekend is op het vwo. Beiden opperden een gloednieuw plan: de verplichte leeslijst. Alsof alle hoop al is vergaan.

De slechtste reden om literatuur te lezen is ‘omdat het moet’. Wie heeft ooit onder dwang een schrijver of boek in zijn hart gesloten? En daar zijn we toch op uit? Genieten van de verhalen, proeven van de rijkdom van de taal, kennisnemen van de canon, je spiegelen aan en verplaatsen in personages, erover praten met vrienden: stuk voor stuk betere redenen.

Ikzelf ken Vestdijk nog niet. Als ik het opiniestuk van Stevens lees, weet ik nog steeds niet wat ik mis.

Max Havelaar las ik onlangs wel. Een prachtig boek: niet omdat het moet, maar om de bevlogen Havelaar, de (klein)geestige Droogstoppel, de eigenzinnige schrijfstijl, de literaire trucs, de humor, moraal en sfeer.

Als je constateert dat een schrijver dood is, vertel dan op z’n minst waarom hij of zij weer tot leven gewekt moet worden. Wie lezers wil enthousiasmeren heeft meer aan honing dan aan de stok.

NRC Handelsblad publiceerde mijn korte brief over een verplichte literatuurlijst.
 
Lees ook mijn bespreking van Het nut van het nutteloze van Nuccio Ordine.
Posted by Thomas in Opinie, Tekst